Μερικές φορές είμαι σίγουρη ότι δεν ανήκω εδώ. Ή μάλλον ότι κάλλιστα θα μπορούσα να είμαι εξωγήινος.


Μετά υπάρχουν και οι φορές που σκέφτομαι ότι έχω μια γυάλινη μπάλα σαν αυτή που η Sandy (του Bob) χρησιμοποιεί για να αναπνεύσει κάτω από το νερό.
Νομίζω ότι απλά συμβαίνει στην χώρα ή πόλη ή πλανήτη από τον οποίο έρχομαι να είναι άλλοι οι κώδικες επικοινωνίας. Όταν με ξεπάγωσαν στο "εδώ", συνέχισα την παλιά μου ζωή και γλώσσα.



Ε πες το ντε!



Έτσι μου φαίνεται μεταξύ άλλων πολύ φυσιολογική η τώρα κατάστασή μου: κάθομαι κάτω από το γραφείο μου _γιατί έχει πιο πολύ ζέστη_ με τα μαλλιά πιασμένα με οδοντόβουρτσα και σκέφτομαι ότι, αν μέχρι να τελειώσει το 'Coconut Skins' η μαμά μου δεν με έχει φωνάξει για φαγητό, τότε το βράδυ δεν θα είμαι χαρούμενη.
Θα έχω όμως καλό καλοκαίρι θεωρητικά, γιατί έτσι πάει, εφόσον είχα σχετικά μέτρια Χριστούγεννα. E?



κλπ.
Πρέπει να το πάρω απόφαση


Btw, welcome to the blog people ;)


[Όποιος απο αυτούς που διαβάζουν περιμένει κάποιου είδους περαιτέρω επεξηγήσεις, εισαγωγικά σημειώματα ή οτιδήποτε παρεμφερές που να αφορά τη δημιουργία αυτού του blog, don’t bother. Και δεν το εννοώ με υπεροπτικό υφάκι, απλά ενημερώνω οτι όπως έλεγε και η κ.Χρυσοχού στο tiny μυαλουδάκι μου εξελίσσεται ένα «κράμα αλεπάλληλων σουρεαλιστικών πυροτεχνημάτων» (η οποία μου έβαλε απλόχερα 18,5 στα Κείμενα και την ευχαριστώ απεριόριστα για αυτό – εε, δεν ήταν και οτι πιο φυσιολογικές οι απαντήσεις που διάβασε η καημένη για τη Σονάτα του Ρίτσου!) κάτι λοιπόν ανάμεσα στο Inception και τη Λάμψη του Φώσκολου που σημαίνει οτι σπάνια θα χρησιμοποιήσει κανείς τη λέξη λογικό όταν θελήσει να κάνει comment σε κάποιο post. Και τέλος να ξεκαθαρίσουμε ένα πρωταρχικό και σημαντικότατο πράγμα: όποιος τολμήσει και πει κακό πράγμα για τους θεούς Kings of Leon, το Glee ή οτιδήποτε έχει σχέση με την Αγγλία και το Λονδίνο τον γάμησα. Αυτά. ;P ]